وقتی حالتان خوب است و تعادل روحی دارید ،بنویسید.
زمانی که احساس برشما غلبه کرده ودیگر قدرت تفکر ندارید ننویسید واگر نوشتید در فضای مجازی نشر ندهید .
مخاطب بعد از خواندن مطلب از روی کلمات میفهمد که نویسنده تعادل روحی و جسمی دارد یا نه؟!
هنگامی که تشدد فکری دارید ننویسید حتی اگر مطلب نابی داشته باشید مخاطب نوشته ی شما را می خواند ولی به هدف اصلی مطلب دست نمی یابد .و حالات شما در دست نوشته هایتان مشخص است ودر حالت عصبانیت وخشم ،مطلب تاثیر گذار نیست برای اینکه مطلب پر از خشم، بغض وکینه است حتی اگر خودتان متوجه آن نشوید خواننده که دارای حالت تعادل روحی وجسمی است از نوع انتخاب کلمات شما میداند نویسنده باخشم این مطلب را نوشته است .عقده تان بروی کلمات تخلیه نکنید خواننده متوجه می شود .
گاهی اوقات بعد از خواندن یک مطلب ، قدرت تفکر از ما گرفته می شود و درهایی از احساس را بروی ما میگشاید و بعضی از مطالب عقل را دچار هیجان واهی می کند و وقتی عقل آرام شد پی میبرد که هدفی در متن نیست. در بعضی از متن ها عشق های کاذب است که لحظاتی ذهن و قلب مخاطب را درگیر میکند. قدرت تصمیم گیری را از مخاطب می گیرد.
وقتی عقل قادر است تصمیم درست بگیرد بنویسید شاید یک جمله برای سوق دادن ذهن مخاطب به سوی هدف اصلی کافی باشد.
پس مراقب خود ودست نوشته هایتان باشید.

اندک تجربه های شخصی.