آویشن شیرازی
نام علمی: Zataria multiflora boiss
طبیعت: طبیعت آویشن، گرم و خشک در درجه دوم است.
خواص آویشن:
آویشن از دیدگاه طب سنتی ایران به عنوان دارو شناخته می شود و فاقد اثرات غذایی در بدن است و مصرف زیاد و مداوم آن دارای اثرات مضر در بدن می باشد و بدون مشورت با پزشک متخصص طب سنتی نبايد استفاده شود و اثرات ذیل صرفا جهت اشنایی با این مفرده آورده شده است.
1.آویشن در درمان اکسیور مؤثر است.
2. ضد نفخ و اشتهاآور است.
3. پاککننده ریه، معده، جگر و رودهها از رطوبات است.
4. خوردن آویشن با آب انجیر، جهت درمان برخی از انواع سرفه مفید است.
5. خوردن آویشن با انجیر خشک، سبب خوشرنگ شدن پوست صورت میگردد.
6. مصرف آویشن با پنیر تازه در افراد لاغر، سبب رفع لاغری میشود.
7. خوردن آویشن با غذاهای غلیظ که هضم سنگینی دارند، سبب بهبود هضم میشود.
8.رایحه بخور آویشن باعث فرار حشرات موذی میگردد.
9. آویشن به صورت دمکرده، جهت برطرف نمودن برخی از انواع ناراحتیهای معده استفاده میشود.
10.مصرف آویشن به صورت بخور، در سرماخوردگی سبب بهبود علایم میگردد.
11.آویشن خلطآور و آنتیاسپاسم برونشیال است.
12.آویشن خواص ضد باکتریایی، ضد قارچی و ضد انگلی دارد.
نگهداری: در ظروف دربسته و دور از نور
منابع:
1) پور سینا شیخالرئیس ابوعلی، قانون فیالطب، تحقیق ابراهیم شمسالدین، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، 1425 هـ.ق. ج 1، ص 855
2) عقیلی خراسانی شیرازی محمدحسین، مخزنالادویه، تصحیح شمس اردکانی محمدرضا، رحیمی روجا، فرجادمند فاطمه، تهران، نشر اندیشه ظهور با همکاری دانشگاه علوم پزشکی تهران، 1389، ص 515
3) قرشی (ابن نفیس) علاءالدین علی بن ابیالحزم، الموجز فیالطب، تحقیق عزباوی عبدالكریم، مصر، لجنه احیاء التراث الإسلامی، 1406ه.ق/ 1986م، ص 61
4) مؤمن حسینی تنکابنی محمد، تحفه المؤمنین، كتاب فروشی محمودی، چاپ دوم، تیر 1376، ص223
5) ابن بیطار، الجامع لمفردات الادویه و الاغذیه، بیروت: دارلکتب العلمیه؛ 2001. ص 843
6) امین غلامرضا، متداولترین گیاهان دارویی سنتی ایران، چاپ دوم، بهار 1387، ص 40
7) مظفریان ولیالله، فلور استان یزد، انتشارات یزد، چاپ اول، بهار 1379، ص 286
8) تقریرات شفاهی استاد محمد کمالینژاد
9) PDR of Herbal Medicine, 4th edition, Thomson; 2007. 824
الهام قدمی یزدی
پزشک، دستیار دکترای تخصصی طب سنتی ایران
دانشگاه علوم پزشکی تهران
==========================